Bir şey olmuştu fakat tam olarak
kavgıyamıyordum.Vucudumun hiç bir uzvunu hissedemiyor hiç bir şey
duyamıyordum ve görüyordum ama başka şeyler sanırım.Bir tür kalabalık
kendi aralarında konuşuyorlardı ama ne dediklerini anlayamıyordum.Rüya
içindeymişim gibi.uyanmak istedim fakat başaramadım etrafımda açık pembe
renklerin hakim olduğu buğulu bir ortam vardı yani pembe sisli
gibi,bir ışık fakat nereden geldiğini kestiremiyordum.kuvvetli fakat
soğuk.
Yanıma birisi yaklaştı ve bana doğru eğildi,"hoş geldin" cevap
vermek için çok çalıştım ama konuşamıyordum.
"kendini yorma ben seni
duyuyorum" dedi.Yüzü'de tanımlayamıyorum kesinlikle bir insan yüzü ama
tanımlayamıyorum,tarif edemem.O sırada bir kaç kişi daha geldi,bir
tanesi elini boynuma doğru uzattı,ne yapıyor
anlayamıyordum.yanıdakine bir şeyler mırıldandığını hissettim.Sonra ilk
gelen kişi bana " merak etme geri gideceksin "dedi.Nereye,nereye geri
gidiyorum,neredeyim "korkma sana bakıyoruz boynun zedelenmiş düzelecek
eşin seni bekliyor" bunları hatırlıyorum.Daha sonra İzmit Sosyal
sigortalarda uyandım eşim yanı başımda idi.Kaza sırasında gördüğüm
kişileri sordum,pembe boyalı odayı sor